Lato w Gminie Zakliczyn - Lusławice
Miejscowość położona w centralnej części Gminy Zakliczyn, sąsiaduje od wschodu z Zakliczynem. Historia Lusławic jest bardzo długa, pierwsze wzmianki pisane pochodzą z początku XIII wieku. Jednak Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z 1880 roku donosi, że Lusławice to starożytna osada, niegdyś miasteczko, podupadłe skutkiem wojen i zaburzeń domowych. Można więc przypuszczać, że losy tej wioski są znacznie starsze, niż się powszechnie uważa. Słynny historyk i etnograf Feliks Jan Szczęsny Morawski podaje, że miejscowość powstała w 1231 roku, za sprawą Ludysława (Ludpława, Lucława), możnego rycerza pochodzącego z Niemiec. Miejscowość w XIV wieku znajdowała się w rękach Gierałtów – Ośmiorogów, a w ciągu stuleci zmieniała właścicieli. Lusławice zasłynęły na całą Rzeczpospolitą w drugiej połowie XVI wieku. W całej Europie, w tym również na ziemiach polskich rozwijała się reformacja. Silny ruch stworzyli arianie, popularnie zwani Braćmi Polskimi, a jedną z najsłynniejszych siedzib były Lusławice, które należały do rodziny Taszyckich, gorliwych wyznawców nowej wiary.
Lato w Gminie Zakliczyn - Kończyska
Miejscowość leżąca w centralnej część Gminy Zakliczyn, na wschód od Zakliczyna przy drodze krajowej nr 980. Historia zaczyna się w 1215 roku w relacjach Wincentego Kadłubka, o czym pisze Jan Długosz opierając się na przekazach swego wielkiego poprzednika.
W średniowieczu miejscowość należała do parafii Opatkowice, czyli obecnego Zakliczyna. W przekazach pojawia się także ród Gierałtów – Ośmiorogów, który miał we władaniu Kończyska pod koniec XIV wieku. W 1883 roku w Kończyskach powstaje Klasztor Sióstr Bernardynek. Jego fundatorkami były: Maria Jadwiga Jurkiewicz (pełniła również funkcję pierwszej przełożonej) oraz siostry hrabianki Ostrowskie: Helena, Julia oraz Karolina. Siostry zakonne aktywnie włączyły się w życie społeczne wioski. Już w 1911 roku powstała przyklasztorna szkółka elementarna, a siostry również zaczęły uczyć mieszkańców robótek ręcznych. Tutaj to powstały także dwie wspólnoty o czynnym charakterze, z których jedna działa w Brazylii, a kolejna w Stanach Zjednoczonych.
Wakacje na Orliku w Paleśnicy
Dzieci, młodzież oraz dorosłych, którzy chcą aktywnie spędzić wakacyjny okres, zachęcamy do udziału w zajęciach organizowanych na Orliku w Paleśnicy.
Wszyscy chętni mają możliwość atrakcyjnego spędzania czasu wolnego. Można skorzystać z gry w piłkę nożną, siatkówkę, koszykówkę, w tenisa ziemnego dla dzieci i dorosłych.
Przy orliku zlokalizowany jest plac zabaw dla najmłodszych oraz siłownia plenerowa w Otwartej Strefie Aktywności.
Planowane jest rozegranie licznych turniejów w gry które dla wielu na początku mogą wydawać się „egzotyczne” jak Mölkky /fińskie kręgle/ oraz uwielbiana prze Francuzów oraz mieszkańców Beneluksu /Belgia, Holandia, Luksemburg/ gra w Boule /Pétanque/.
Wszystkich serdecznie zapraszamy
Lato w Gminie Zakliczyn - Jamna
To najmniejsza i najwyżej położona miejscowość Gminy Zakliczyn, będąca jednocześnie najpopularniejszym adresem turystycznym Gminy Zakliczyn.
Do Jamnej wygodnie dotrzemy drogą gminną skręcając w Paleśnicy za mostem na wschód. Zjazd jest dobrze oznakowany.
Pierwsza informacja o Jamnej pochodzi z 1370 roku. Ze źródeł historycznych wynika, że wioska była własnością dziedziców zamku rożnowskiego i należała do parafii w Paleśnicy. Odległa historia Jamnej jest bardzo słabo udokumentowana, natomiast wydarzenia z września 1944 roku zapisały się znacznie w lokalnej pamięci. Lesiste, trudno dostępne wzgórza Jamnej były doskonałym miejscem dla partyzantów. Od lipca do listopada 1944 roku działał tutaj aktywnie batalion Barbara Armii Krajowej pod dowództwem kpt. Eugeniusza Antoniego Borowskiego ps. „Leliwa”.
Lato w Gminie Zakliczyn - Gwoździec
Największa obszarowo miejscowość w Gminie Zakliczyn leżąca w jej północnej części przy drodze powiatowej Melsztyn - Dębno. Badania archeologiczne pozwoliły ustalić, że osadnictwo na terenie Gwoźdźca istniało już 7 tysięcy lat temu, o czym świadczą wyjątkowo interesujące znaleziska; fragmenty warsztaty tkackiego, narzędzi krzemiennych, nóg glinianego posągu oraz co wydaje się najbardziej fascynujące szczątki prehistorycznego jabłka.
Pierwsze informacje ze źródeł pisanych o Gwoźdźcu pochodzą z początku XIV wieku i donoszą o istniejącej już wówczas parafii. Szlachecka część Gwoźdźca (gdyż istniały także części: królewska – Zagrody i duchowna – Prebenda, obie nazwy do dziś funkcjonują wśród mieszkańców), zawsze należała do właściwych czasowo panów na zamku melsztyńskim. W połowie XIV wieku kasztelan krakowski Spycimir z Melsztyna zakupił Gwoździec wraz z Charzewicami oraz Zawadą Lanckorońską od rycerza Charza, co w roku 1347 poświadczył król Kazimierz Wielki. Na początku XV wieku Gwoździec trafił w ręce Mikołaja herbu Trąby, ojca Spytka założyciela Zakliczyna nad Dunajcem. Ostatnimi właścicielami Gwoźdźca byli Lanckorońscy. Warto zaznaczyć, że w wiosce od 1820 roku funkcjonowała szkoła trywialna, a w latach 80. powołano do życia szkołę ludową, jednak pierwsze wzmianki o szkole pojawiły się już w 1596 roku.
Lato w Gminie Zakliczyn - Filipowice
Miejscowość położona nad Dunajcem w zachodniej części Gminy Zakliczyn przy drodze powiatowej Zakliczyn - Czchów. Pierwsze informacje o wiosce pochodzą z 1360 roku, kiedy to Kazimierz Wielki stwierdza, że połowa wsi należy do rycerzy: Zmysława, Mikołaja i Grzegorza z Filipowic, a nie do Króla.
W Filipowicach w 1865 roku powstała Szkoła Ludowa, w której 5 klas ukończył Jędrzej Mytnik - autor monografii Filipowic.
Według lokalnego historyka i kronikarza Jędrzeja Mytnika, autora bardzo interesującej monografii o Filipowicach, zostały one założone przez pewnego rycerza Filipa, urzędnika z Sądu ziemskiego z Czchowa około 1400 roku, który zgodnie z przekazem Mytnika, został nagrodzony tymi włościami za waleczność podczas jednej z wojen za czasów Władysława Jagiełły. Filip wybudował dwór i nazwał miejscowość od swego imienia. W swoich dalszych przekazach Jędrzej skupia się na roli Dunajca w życiu mieszkańców, a w szczególności zmianie koryta rzeki, która to zabierała to oddawała chłopom ich ziemię. Dosyć dokładnie opisuje powodzie z lat minionych oraz szkody jakie wyrządziły. Wzmiankuje, że podczas powodzi z 1813 roku wraz z prądem do Filipowic przybył Krzyż wraz z figurą Pana Jezusa, który do dnia dzisiejszego zdobi Kościół. W monografii opisywani są także ówcześni mieszkańcy oraz ich posiadłości. Jędrzej Mytnik opisuje także wydarzenia z I wojny światowej, która również miała swoje epizody w Filipowicach. Należy podkreślić, że Książki dla moich dzieci i innych ludzi… ręcznie spisane Jędrzeja Mytnika to bardzo ciekawy przykład ludowego opisywania historii. Książka pisana głównie o mieszkańcach wsi – chłopach oraz dla chłopów.
Lato w Gminie Zakliczyn - Faściszowa
Miejscowość położona we wschodniej części Gminy Zakliczyn, po południowej stronie drogi nr 980 Jurków - Biecz. Podczas badań archeologicznych odkryto w Faściszowej narzędzia oraz naczynia pochodzące z różnych epok: kamienia, brązu oraz żelaza. Najstarsze znaleziska liczą sobie około 5 tysięcy lat. Pierwsze informacje o wiosce pochodzą z kronik Jana Długosza, który posiłkując się danymi Wincentego Kadłubka wymienia i opisuje Phaszczechową. Była to jedna z pierwotnym nazw, która ciągle ewoluowała i tak przez Faszczechową, Fasczechową, utrwaliła się Faściszowa.
Na początku XV wieku jest własnością Mikołaja Rogalca herbu Strzemię. Następnie przechodzi we władanie rycerza Jarolda, który jest płatnikiem dziesięciny na rzecz parafii w Opatkowicach (obecnym Zakliczynie). Wiek XVI przyniósł podział Faściszowej pomiędzy kilku właścicieli m.in. Taszyckich, Błońskich, Pileckich i przechodzenie poszczególnych części w różne ręce.
Lato w Gminie Zakliczyn - Faliszewice
Miejscowość leżąca przy zachodniej granicy Gminy Zakliczyn, przy drodze Jurków - Biecz.
Pierwsze wzmianki historyczne o tej miejscowości pochodzą z końca XIV wieku, choć osadnictwo na tym obszarze sięga czasów znacznie odleglejszych – ludność zamieszkująca te tereny z pewnością miała związki z kulturą celtycką.
W średniowieczu wieś była własnością rycerską Jana Grota herbu Rawicz, który w 1486 roku sprzedał ją Spytkowi z Melsztyna. Faliszewice przez całe wieki były traktowane jako wieś służebna parafii melsztyńskiej, a następnie domosławickiej, o czym świadczą zapisy ksiąg parafialnych.
Lato w Gminie Zakliczyn - Dzierżaniny
W Paleśnicy przed kościołem skręcamy w prawo jadąc drogą krajową nr 975 z Zakliczyna do Nowego Sącza i udajemy się poprzez bystry podjazd do góry. Niemal od razu wynagradzają nam ten podjazd zjawiskowe widoki na Pogórze Cięzkowicko – Rożnowskie i panorama sąsiedniej Paleśnicy.
Pierwsza wzmianka o Dzierżaninach odnosi się do roku 1307 - jako posiadłości królewskiej, potem miejscowość była własnością możnego w tych okolicach rodu Gieratów Ośmiorogów.
Dzierżaniny graniczą od wschodu z Paleśnicą, od północy z Borową i od zachodu z Rudą Kameralną. Miejscowość położona jest na zboczach wzniesień Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego. Dzięki temu obfituje w piękne punkty widokowe na Pogórza i Beskid Sądecki.
Siedzibę ma tutaj parafia z kościołem p.w. Matki Bożej Królowej Polski i Spółdzielnia Socjalna "Serce Pogórza" w budynku byłej szkoły podstawowej, w którym znajdują się również mieszkania socjalne.
Lato w Gminie Zakliczyn - Charzewice
Miejscowość położona na lewym brzegu Dunajca. Przez wieś przebiega droga krajowa nr 980 Jurków - Biecz, która oddziela południową równinną część miejscowości, od północnej wyżynnej, Pogórza Wiśnickiego. Charakterystycznym wypiętrzeniem Pogórza nad doliną Dunajca jest wzgórze Winnica. Nazwa wzniesienia wynika z tradycji uprawy winnej latorośli przez właścicieli dworu charzewickiego. Po II wojnie światowej, gdy włości dworskie zostały upaństwowione (lasy i dwór z parkiem) a grunty rolne rozparcelowane, o uprawie i produkcji wina zapomniano na ponad pół wieku. Dopiero w ostatnich latach przypomniano sobie o tym, że Pogórze posiada doskonałe warunki klimatyczne do zakładania winnic.
Pierwsza historyczna wzmianka o Charzewicach pochodzi z połowy XIV wieku (1347 rok) i związana jest z pojawieniem się na tych terenach kasztelana krakowskiego Spycimira, protoplastę rodu Spycimirów Tarnowsko - Melsztyńskich. Kasztelan nabył od rycerza Charza osadę. Wzmiankuje się, że Charzewice zostały założone w XIII wieku przez kolonistów pochodzenia niemieckiego, uczestników wojen polskich z Tatarami. Od połowy XIV wieku miejscowość przechodzi pod władanie Spytków, którzy w jej wschodniej części rozpoczynają budowę zamku Melsztyn. Z czasem ta część Charzewic wyodrębni się w osobną osadę i przyjmie nazwę od zamku.
Pisząc o Charzewicach trzeba przede wszystkim wspomnieć o ponurej pamiątce z czasów I wojny światowej, z jej początkowego okresu. Prze długi okres czasu roku 1914 Dunajec był naturalną linią frontu oddzielającą wojska rosyjskie od wojsk austro-węgierskich. Wrogie strony usiłowały zdobyć przyczółek na terenie przeciwnika. Tak też było 19 listopada 1914 roku, kiedy doszło do bezpośredniego starcia wojsk w okolicach Gwoźdźca i Charzewic. Bitwa skończyła się krwawym plonem dla obu wojsk. Po jej zakończeniu chłopi zwozili wozami trupy żołnierzy na wzgórze na granicy między wioskami Charzewice i Gwoździec, gdzie pochowano ich w zbiorowych mogiłach. Pomniki – bo takiej powszechnie używa się tu nazwy - to obecnie największy w gminie Zakliczyn cmentarz wojskowy z okresu I wojny światowej i jeden z największych na Pogórzu oznaczony numerami; 288, 289 i 290. Rokrocznie w trzecią niedzielę października odbywa się tutaj nabożeństwo w intencji poległych i pochowanych na tym cmentarzu żołnierzy wielu narodowości.
Więcej artykułów…
Partner zakliczyninfo
Warto zobaczyć
Archiwum
