Karol Krasnodębski – Legenda tarnowskiej Solidarności

2 stycznia 2025 roku w wieku 95 lat odszedł Karol Krasnodębski – legenda tarnowskiej „Solidarności.” Ceremonia pogrzebowa odbędzie się dnia 7 stycznia 2025 roku w kaplicy cmentarnej w Mościcach; Modlitwa różańcowa o godzinie: 11:30 natomiast Msza święta żałobna o godzinie: 12:00. Śp. Karol Krasnodębski spocznie na Cmentarzu Komunalnym w Tarnowie – Mościach.

Zewsząd, również z Gminy Zakliczyn, płyną kondolencje na ręce rodziny Zmarłego.

Jeszcze 2 lata temu miałem zaszczyt przerowadzić wywiad z Karolem Krasnodębskim do filmu dokumentalnego "Stanisław Chrobak - świadkowie i spadkobiercy".

Przypomnijmy sylwetkę śp. Karola Krasnodębskiego.

Karol Krasnodębski, urodził się 3 września 1929 roku w Warszawie. Absolwent Politechniki Krakowskiej, Wydział Mechaniczny w roku 1961.1965–1984 członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (sekretarz oddziału wojewódzkiego), 1975–1984 rzeczoznawca Naczelnej Organizacji Technicznej. W 1951 pracownik Wytwórni Chemicznej nr 9 w Łęgnowie koło Bydgoszczy, 1951–1952 technolog w Centralnym Zarządzie Przemysłu Erg w Warszawie, 1952–1984 technolog, kierownik sekcji w Laboratorium Centralnym, kierownik Laboratorium Centralnego w Zakładach Mechanicznych w Tarnowie (1975–1981 Fabryka Obrabiarek Specjalizowanych Ponar Tarnów).

Od IX 1980 w „Solidarności”; IX 1980 współinicjator, przewodniczący Komitetu Założycielskiego; od X 1980 członek Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej „S”; od I 1981 przewodniczący KZ, od IX 1981 kierownik Delegatury ZR Małopolska w Tarnowie; 12 X 1981 współzałożyciel KOWzP w Tarnowie.

13 XII 1981 internowany. przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu koło Rzeszowa, szpitalu AŚ w Krakowie, 30 IV 1982 zwolniony, 10 VI 1982 ponownie internowany w Załężu (przypisywano mu inspirację strajku 13 V 1982 w ZM), 15 VIII 1982 uzyskał przepustkę na leczenie, 16 VIII aresztowany po rewizji w mieszkaniu, przetrzymywany w ZK w Tarnowie (w X 1982 podjął głodówkę po delegalizacji „Solidarności”), 15 XI 1982 zwolniony. Po powrocie do pracy przeniesiony na gorsze stanowisko. 1982–1984 członek Tymczasowej Tarnowskiej Komisji Koordynacyjnej „Solidarność”/Tarnowskiej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarność” Robotników i Chłopów, w 1983 koordynator w Międzyzakładowym Komitecie Strajkowym Małopolski Południowo-Wschodniej. 1982–1989 organizator kolportażu podziemnych pism, m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik”, „Tarnina” (w mieszkaniu punkt kolportażowy), Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę, Mszy za Ojczyznę w bazylice katedralnej Narodzenia NMP i w kościele Świętej Rodziny w Tarnowie, uroczystości patriotycznych przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Tarnowie; w 1983 współzałożyciel, animator tarnowskiego Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Świętej Rodziny tamże. 1983–1984 współpracownik podziemnego pisma „Tarnina”. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, trzykrotnie ukarany grzywnami przez kolegia ds. wykroczeń (5 II 1985, 29 XII 1986, 18 VII 1987). 23 II 1984 aresztowany, przetrzymywany w areszcie RUSW w Dębicy i Rzeszowie, 7 VIII zwolniony na mocy amnestii; w V 1984 zwolniony z pracy; od 1984 na rencie. W III 1985 uczestnik głodówki rotacyjnej w kościele Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie. W 1986 redaktor podziemnego pisma „Nadzieja”. We IX 1988 organizator (z Leonardem Łąckim, Tadeuszem Kurlejem, Marianem Pamułą) Komitetu Założycielskiego „Solidarność” Zakładów Mechanicznych.

W 1989 przewodniczący Komitetu Obywatelskiego w Tarnowie, 1989–1991 poseł RP z listy Komitetu Obywatelskiego. Od 1991 założyciel, prezes, przewodniczący rady nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej Mościce. W 1993 pełnomocnik wojewody tarnowskiego ds. wyprowadzenia wojsk Federacji Rosyjskiej. Od 1994 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015), Złotym Krzyżem Zasługi (2007), medalem Zasłużony dla NSZZ Solidarność Regionu Małopolska (2000).

Źródło informacji: Encyklopedia Solidarności - autor Sławomir Chmura
Foto: arch. Dawid Chrobak