Podróż do prehistorii z ZUL-em
To wszystko tak od nas blisko… a człowiek nigdy by nie pomyślał, aby się tutaj wybrać i zobaczyć takie ciekawe rzeczy! –
Takimi właśnie słowami wielu z uczestników wycieczki kulturowo-historycznej zorganizowanej na finał I trymestru Zakliczyńskiego Uniwersytetu Ludowego, podsumowało nasz wyjazd do miasteczka Biecz i „Karpackiej Troi” w Trzcinicy, który miał miejsce 23 maja 2019 roku.
Pomimo deszczowego tygodnia grożącego powodzią w naszym regionie, pogoda podczas wycieczki była dla nas niebywale łaskawa. Po przybyciu do Biecza udaliśmy się do jednego z najbardziej charakterystycznych miejsc w mieście, do Domu z Basztą. Muzeum Dom z Basztą to niezwykła budowla, zbudowana w oparciu o wykorzystanie średniowiecznych murów miejskich. Niebywałe bogato wyposażone sale ekspozycyjne związane z tematyką aptekarstwa, etnografią, muzykologią czy sztuką sakralną i kulturą mieszczańską, wzbudzały u niemalże wszystkich uczestników projektu zachwyt. Przemieszczając się wśród ekspozycji etnograficznych, u wielu uczestników wróciły wspomnienia dzieciństwa, czy choćby czar babcinej chaty…
Nie było czasu na zwiedzanie „Małego Krakowa”, ale trudno było nie zawitać do miejsca szczególnego – bieckiej kolegiaty pw. Bożego Ciała. Ogrom bogactwa wnętrza i różnorodności stylów doprawdy wprawia w zachwyt! Wielu nie mogło oderwać oczu od wspaniałych ołtarzy we wnętrzu kolegiaty, a jeszcze inni usilnie próbowali odczytać staropolskie XVI – wieczne inskrypcje na alabastrowo-marmurowym epitafium zięcia założyciela Zakliczyna Spytka Wawrzyńca Jordana, kasztelana i starosty bieckiego - Mikołaja Ligęzy. Biecz znany jest z historii jako kuźnia katów, ale też był stolicą Polski w latach 1311-1312, kiedy to przebywał tutaj wraz z całym dworem król Władysław Łokietek.
Z Biecza wyruszyliśmy do Trzcinicy, gdzie w Skansenie Archeologicznym „Karpacka Troja” zapoznaliśmy się z dziejami osadnictwa przedchrześcijańskiego na tym obszarze Karpat. Tutaj kolejne, ogromne zaskoczenie, wszakże można było się dowiedzieć, że pierwszy gród w Trzcinicy ludzie wybudowali już między 2100 a 1650 rokiem przed Chrystusem! Potem do tutejszego grodu zawitała ludność kultury Otomani-Füzesabony, która przywędrowała tutaj z obszaru dzisiejszej Słowacji. Odtworzone w skansenie budowle i wały doskonale uzmysłowiły ogrom prac osadniczych ówczesnej ludności i ich sposób życia. Zgodnie z planem Zakliczyńskiego Uniwersytetu Ludowego, celem wyjazdu do Karpackiej Troi, były warsztaty z ceramiki i łucznictwa; grupą łuczników dowodził koordynator Mateusz Reczek, a grupą ceramiczną koordynatorka Ewelina Siepiela. Warsztaty cieszyły się ogromnym zainteresowaniem uczestników ZUL-u.
Opuszczając Kapracką Troję, w drodze powrotnej do Zakliczyna, wielu uczestników ZUL-u przypomniało sobie wykłady Krzysztofa Moskala czy Andrzeja Szpunara, podczas których była mowa o grodach wczesnosłowiańskich w Roztoce i Zawadzie Lanckrońskiej. Niektórzy nawet wyrazili żal, że jak dotąd nikt nie zajął się odtworzeniem i częściową rekonstrukcją grodziska w gminie Zakliczyn, jak choćby najbardziej znanego, pochodzącego z wczesnego średniowiecza grodziska w Zawadzie Lanckorońskiej.
I Trymestr Zakliczyńskiego Uniwersytetu Ludowego dobiegł końca, ale już 6 czerwca o godzinie 17:00 zapraszamy do ratuszowej sali im. S. Jordana na inaugurację kolejnego, II trymestru, który rozpocznie się wykładem inż. Piotra Witalisa, a temat wykładu, to „Skarby kopalne Ziemi Zakliczyńskiej”.
Projekt pod nazwą Zakliczyński Uniwersytet Ludowy realizowanego przez stowarzyszenie "Klucz" przy współpracy z Zakliczyńskim Centrum Kultury dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Fotorelację przygotował dla Zakliczyninfo Stanisław Kusiak.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |