Maleńki kościółek domosławicki nie był w stanie pomieścić wszystkich tych, którzy z różnych stron przybyli równo tydzień temu, w sobotę 7 marca pożegnać śp. księdza Michała Kapturkiewicza. Spora grupa duchownych, w tym nieliczni rocznikowi z seminarium (ostało się ich już tylko dziewięciu), mniej lub bardziej oficjalne delegacje – w tym gronie delegacja władz samorządowych Gminy Zakliczyn z burmistrzem Dawidem Chrobakiem, reprezentacje świeckich organizacji Kościoła, organizacji pozarządowych i przede wszystkim tłum parafian, którzy już w piątek oddawali hołd swojemu Dobremu Pasterzowi przy wystawionej przed ołtarzem trumnie.

Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył i homilię wygłosił biskup ks. dr Stanisław Salaterski. Ksiądz biskup doskonale znał śp. ks. Michała, bo przecież dorastał i wychowywał się niedaleko, w tymowskiej parafii, za czasów proboszczowania w Domosławicach ks. Michała Kapturkiewicza. To było ciepłe, mądre, pełne szacunku i zarazem serdeczne i ciepłe pożegnanie Dobrego Pasterza, takie, na jakie śp. ks. Kapturkiewicz sobie zasłużył; bez pompatycznych przywołań, niepotrzebnych ozdobników, sztucznych recytacji. Wielka mądrość zawarta w prostym przekazie jest zrozumiała dla każdego, to dar którym mogą szczycić się tylko nieliczni. Takim darem dysponował śp. ks. Michał Kapturkiewicz o czym pamiętają ci, którzy mieli szczęście słuchać jego homilii i taki dar posiada biskup Salaterski – dla mnie to był taki epicki moment tego pożegnania. Żegnali też śp. księdza Michała; Rada Parafialna, Dyrektor Szkoły, szef Akcji Katolickiej i ksiądz "kolega" rocznikowy z czasów seminaryjnych. Muzycznie uroczystość oprawili pospołu nauczyciele i uczniowie miejscowej Szkoły Muzycznej oraz Orkiestra z Biskupic Melsztyńskich.

Patrząc w kategoriach materialnych, to śp. ks. Michał przeniósł się zaledwie na sąsiednie, z punktu widzenia plebanii wzgórze, na którym jest cmentarz parafialny. Od niedzieli ludzie codziennie przychodzą na cmentarz, obowiązkowo zatrzymują się przy kwaterze "czasowo zajętej" przez śp. ks. Michała na chwilę modlitwy i być może zadumy.

W kategoriach duchowych, to jak wszyscy znający Go wierzą, poszedł do Domu Pana, by tam odprawiać poranne msze święte, bo przecież za życia ani jednej nie opuścił, więc czemu teraz miało by być inaczej.