Dzisiaj mamy Wielką Niedzielę - najważniejsze święto w kalendarzu chrześcijańskim. Alleluja, Jezus żyje! Ten radosny okrzyk zwiastuje całemu światu najważniejszą prawdę chrześcijaństwa: po męce i śmierci, po bólu i niepewności jutra nastało zmartwychwstanie. Z wiarą stajemy dziś przed pustym grobem, z którego płynie radosne orędzie: Nie ma Go tutaj, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Centrum naszej wielkanocnej radości jest Chrystus, „zwycięzca śmierci, piekła i szatana”. Z grobu Jezusa, w którym zamknęli Go możni tego świata, rozchodzi się na cały świat Ewangelia życia, radości i nadziei.
No właśnie. Czy dzisiaj, abstrahując od liturgicznego przesłania Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego zacytowanego przeze mnie za księdzem Leszkiem Smolińskim, budzimy się do nowego życia, mamy powody do radości i nadziei ? W świecie w którym po tragedii Nowego Yorku, Madrytu, Londynu, a ostatnio Paryża i Brukseli panuje bardziej strach niż radość, bardziej przygnębienie niż nadzieja, przyszłość maluje się bardziej w ponurych niż jasnych barwach ?
Miast klasycznych życzeń zdrowa, szczęścia i pomyślności może potrzeba nam nieco głębszej refleksji nad indywidulaną i zbiorową egzystencją ? Sprawdza się „przepowiednia” Samuela Huntingtona zawarta u progu ostatniej dekady poprzedniego wieku przez amerykańskiego politologa w teorii geopolitycznej The clash of the civilisations. Każdy powinien zapoznać się z książką „Zderzenie cywilizacji i nowy kształt ładu światowego” S. Huntingtona wydaną w 1996 w której autor szeroko i przystępnie opisuje samosprawdzającą się teorię konfliktów międzycywilizacyjnych. Mimo że książka Huntingtona ma już 20 letnią metrykę i powstała w kontrze do ułudy neoliberalnych piewców, takich jak Francis Fukuyama i jemu podobnych, głoszących nastanie ery błogiej szczęśliwości i powszechnego dobrobytu po zakończeniu Zimnej Wojny, to możni naszego chrześcijańskiego świata i cywilizacji miast rozumem woleli posługiwać się marzeniami o raju na Ziemi w wersji multi kulti. Gwoli ścisłości multi kulti wygenerowała lewica europejska niewiele lat po zakończeniu II wojny światowej, a szczególnie w latach 50 i 60 XX wieku po upadku kolonialnych rządów Francji w Afryce północnej. Zaproszenie do Europy byłych poddanych (głównie muzułmanów) mogło spowodować konflikty religijne, dlatego Europa postanowiła nie drażnić gości swoją chrześcijańską genezą i tradycją. Goście na odwrót; pielęgnują swoją wiarę i budują muzułmańskie enklawy w sercu chrześcijańskiej, choć na potęgę laicyzującej się Europy. Oto co pisze Katarzyna Gójska-Hejke: - Brak wiedzy o świecie islamu i postrzeganie go jako pociągającej egzotyki sprawia, że obezwładniony przymusem tolerowania każdej inności Zachód jest bezbronny wobec najazdu – tak, najazdu – islamskich terrorystów. Bogobojny muzułmanin musi kierować się zasadą al Walaa wa-l Baraa, czyli kochać to, co Allah kocha, ale i nienawidzić tego, czego Allah nienawidzi. A Allah najbardziej nienawidzi kafirów, czyli nas – niewiernych. - Dziś w świetle tragicznych faktów jakie dzieją się na naszych oczach, widzimy że eksperyment stworzenia społeczeństw wielokulturowych w Europie kończy się nie tylko wielką porażką, ale powiedzmy to wprost: zaowocował wojną międzycywilizacyjną pomiędzy chrześcijaństwem i islamem.
Europo nie idź dalej tą ślepą drogą, ocknij się, obudź się, ożyj! Najwyższy czas! To jest moje najważniejsze życzenie na dziś i prośba.
Nie chcę być aż tak radykalny w sformułowaniach jak Wojciech Cejrowski, który po zamachach terrorystycznych w Brukseli napisał w swoim stylu komentarz na Facebooku, cyt.: "Durnie w czarnych garniturach maszerują zamiast wydawać rozkazy. Durnie - Merkel po środku, obok niej dureń Holland, dwa kroki za nią Tusek. Cały ten tłum durniów nic nie zrobił po Paryżu, a teraz nie robi nic po Brukseli i PRZED kolejnym miejscem. Powinniśmy już teraz znać to "kolejne miejsce", bo powinniśmy, przesłuchiwać podejrzanych, śledzić, podsłuchiwać i.. strzelać. To jest wojna, na wojnie się strzela. Ale durnie nie wydają rozkazów. Żaden samolot się nie poderwał, żeby zbombardować miejsca, gdzie przywódcy Państwa Islamskiego właśnie spokojnie jedzą kolację. Znamy te miejsca, ale durnie nie wydają rozkazów…."
