15 kwietnia 2019 roku kilka minut przed 19 – tą pojawił się ogień, który począł trawić jeden z najważniejszych symboli chrześcijańskiej Europy – katedrę "Naszej Pani" zbudowaną na wyspie Cite na Sekwanie w Paryżu. Katedra Notre-Dame de Paris – królowa wszystkich katedr – zbudowana została w miejscu po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX wieku. Budowę katedry rozpoczęto w 1163 roku i trwała ona ponad 180 lat. Przez ten czas przetrwała wiele zagrożeń i zawirowań dziejowych. Oparła się nawet Rewolucji Francuskiej i Komunie Paryskiej, choć wychodziła z tego okresu bardzo poraniona.

Dla rewolucjonistów katedra była symbolem bogactwa, ucisku i dominacji silniejszych nad słabszymi. Dlatego, choć zrezygnowano z jej całkowitego zniszczenia, uszkodzono bardzo wiele cennych elementów świątyni. Na fasadzie kościoła znajdowała się galeria królewska, na której widniały rzeźby królów Judy ze Starego Testamentu. W czasie rewolucji francuskiej zostały one zrzucone i częściowo zniszczone. We wnętrzu katedry zdewastowano natomiast wiele obrazów i rzeźb zastępując je wizerunkami przywódców rewolucji. Po straceniu na gilotynie Robespierre’a w 1794 roku, zanikł propagowany przez niego kult Istoty Najwyższej. Wtedy też zamknięto katedrę, przeznaczając ją na magazyn spożywczy. Przechowywano w niej między innymi wino. Kościół katolicki odzyskał katedrę za panowania Napoleona, ale jej stan był opłakany. W 1806 roku w katedrze odbyła się uroczystość koronacji Napoleona na cesarza, której przewodniczył papież Pius VII. Wielką rolę w przywróceniu świetności katedrze Naszej Pani odegrał Wiktor Hugo. Autor "Nędzników" w 1831 roku wydał powieść "Katedra Marii Panny w Paryżu", w której opisał historię garbatego dzwonnika Quasimodo. Hugo wiele razy zwracał uwagę społeczeństwa na fatalny stan katedry, a co za tym idzie na konieczność fachowego zajęcia się odbudową świątyni. W powieści o dzwonniku pisał: "Kościół Marii Panny w Paryżu jest jeszcze niewątpliwie i dzisiaj budowlą majestatyczną i wspaniałą. Mimo że katedra starzejąc się pozostała piękna, trudno nie westchnąć, trudno się nie oburzyć na widok niezliczonych uszkodzeń i niezliczonych ran, które czas i człowiek zadawali tej czcigodnej budowli..." Przywróceniem dawnej świetności katedry zajął się Eugène Viollet-le-Duc - francuski architekt i konserwator zabytków.

16 kwietnia nad ranem, po ugaszeniu pożaru przez paryskich strażaków, zaczęły napływać ze stolicy Francji informacje i zdjęcia zniszczonej przez żywioł katedry. Obok korony cierniowej w katedrze Notre Dame przechowywano i inne relikwie Męki Pańskiej: fragment krzyża Chrystusa i użyty podczas ukrzyżowania gwóźdź. "Korona cierniowa i kilka innych wielkich dzieł są już w bezpiecznym miejscu" - poinformowała 16 kwietnia na Twitterze mer Paryża Anne Hidalgo. Korona cierniowa, to jedna z najważniejszych relikwii chrześcijaństwa i jedna z niewielu, które znajdują się poza Włochami. Według Biblii, miała ona zostać upleciona przez żołnierzy Poncjusza Piłata jeszcze przed biczowaniem Jezusa Chrystusa. Z kolei relikwiarz drzewa Krzyża Świętego, bezprawnie wywieziony przez króla Jana II Kazimierza po abdykacji w 1669 roku, był obecny przy koronacji królów Polski od czasów Władysława Jagiełły poczynając. Po śmierci Jana II Kazimierza, zgodnie z testamentem relikwiarz drzewa Krzyża Świętego trafił w ręce siostry królowej Ludwiki Marii Gonzagi, która następnie przekazała go do jednego z francuskich klasztorów. Po rewolucji francuskiej umieszczony w katedrze Notre Dame. W 2006 roku plac Kościelny Notre-Dame poświęcono wywodzącemu się z Polski papieżowi nadając mu nową nazwę Parvis Notre-Dame – place Jean-Paul II. Najnowszym polskim elementem Katedry jest od 1 grudnia 2018 roku kaplica pw. Najświętszej Matki Bożej Częstochowskiej i św. Germana z kopią obrazu Matki Bożej Częstochowskiej z Jasnej Góry oraz relikwiami św. Jana Pawła II, które również ocalały z pożaru.

Pożar Katedry skomentował kardynał Stanisław Dziwisz - Z bólem przyjęliśmy wiadomość, że płonie tak bliska i droga nam katedra Notre Dame, symbol chrześcijańskiej Europy. Wspominamy podróż Ojca Świętego Jana Pawła II i jego fantastyczne przemówienie przed katedrą do narodu francuskiego. Polska była zawsze bliska Francji, a Francja Polsce, tym bardziej dziś przeżywamy tę tragedię. Łączymy się z całym narodem francuskim, wyrażając naszą bliskość i współczucie. Łączę się również osobiście z arcybiskupem Paryża, wyrażając nasz ból i wspominając wszystkich jego poprzedników. Oby ten ogień przyczynił się do odnowy Europy i chrześcijaństwa w Europie.

Niech w ten sposób wyrażona nadzieja osobistego sekretarza papieża Jana Pawła II będzie właściwą wskazówką dla Europy. Nie będę odnosił się do innych zapowiedzi i zapewnień (szczególnie polityków), analiz proroctw i przepowiedni, których już namnożyło się już bez liku. Napiszę tylko to co czuję, a czuję, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Ouo vadis Europo ?