II Kongres Kultury Regionów – współśnić dziedzictwo, to oczywiście kilkanaście warsztatów oraz paneli dyskusyjnych oraz pięć debat, podczas których 300 uczestników z całej Polski analizowało stan ochrony dziedzictwa kulturowego, zjawiska, które są z nim związane, inspiracje językowe, literackie i muzyczne, dokonujące się przeobrażenia. Organizatorzy Kongresu, Małopolskie Centrum Kultury z dyrektorem Antonim Malczakiem i jego zespołem pracowniczym zadbali o to, aby wydarzenia towarzyszące Kongresowi były na najwyższym poziomie. Takim wybitnym wydarzeniem było widowisko „Podarek - żywobycie Marii i Jana”, które zaprezentowane zostało w Sali im. L. Lipińskiego organizatorzy w dniu 19 października.

Spektakl wyjątkowy, bowiem zrealizowany przez zespoły z różnych regionów etnograficznych. Na scenie zobaczyliśmy grupy z Sadku Kostrzy (Lachy Szczyrzyckie): Zespół Regionalny Śwarni Łojce, Dziecięcy Zespół Regionalny Pnioki, Kapela Pnioki, grupy z Lipnicy Wielkiej (Pogórzanie): Zespół Regionalny Lipniczanie, Dziecięcy Zespół Regionalny Mali Lipniczanie. Wystąpili też Dorota Jędrzejek – skrzypce, Jakub Kapera – heligonka, Stanisława Oleksy – babcia, Eugeniusz Dyngosz – dziadek. Artyści zabrali nas w ponadczasową podróż do historii życia jednej rodziny; tytułowych Marii i Jana i ich potomków z wszelkimi dla ludzkiej egzystencji atrybutami: radościami i smutkami, dzieciństwem sielskim i anielskim ale też smutnym – sierocym, młodością, wiekiem dojrzałym i piękną starością w otoczeniu wielkiej gromady najbliższych. Niektóre z tych wspomnień są już niewyraźne – zatarły się w mroku niepamięci, inne wydaje się, że miały miejsce przed chwilą. Każde z innego powodu jest ważne. Maria i Jan dzielą te wspomnienia tak jak całe swoje życie. Dzielą się nimi nie tylko ze sobą, ale też ze wszystkimi, którzy chcą być nimi obdarowani. Podarki; chustka, jabłko, kołysanka, wspomnienia – jako ślad naszej historii - mówią kim jesteśmy. Historia Marii i Jana jest bogato ilustrowana starymi fotografiami i żywymi współczesnymi obrazami układanymi przez aktorów spektaklu, uzupełniona grą świateł, wypełniona muzyką, śpiewem i tańcem. Po zakończeniu widowiska chwila ciszy, a potem owacja wypełnionej po brzegi Sali im. L. Lipińskiego. Tego opowiedzieć się nie da, to trzeba zobaczyć, a ponieważ widziałem, więc choćby tylko w ten sposób chciałem się z wami podzielić tym Podarkiem.

Źródło informacji: MCK "Sokół" Nowy Sącz, foto: Piotr Droździk