Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. W 1929 roku zmarła jego matka - Emilia z Kaczorowskich. W 1938 roku, po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w wadowickim gimnazjum, wraz z ojcem, Karolem, przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po wybuchu II wojny światowej i zamknięciu uczelni przez hitlerowców, Karol Wojtyła zaczął pracować jako robotnik w kamieniołomach na Zakrzówku w Krakowie, a następnie w Zakładach Chemicznych Solvay w Borku Fałęckim pod Krakowem. Wspomnienia z tego okresu można odnaleźć w jednym z jego pierwszych utworów literackich, poemacie "Kamień i bezmiar", który był podpisany pseudonimem Andrzej Jawień.  W 1941 roku zmarł ojciec Karola Wojtyły. Podczas okupacji Karol Wojtyła ze swym przyjacielem z Wadowic Mieczysławem Kotlarczykiem zorganizował w Krakowie konspiracyjny Teatr Rapsodyczny, w którym był reżyserem i aktorem. W repertuarze teatru znajdowały się adaptacje dzieł wybitnych polskich klasyków. W 1942 roku wstąpił do konspiracyjnego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Równolegle studiował filozofię na tajnym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od 1 sierpnia 1944 do 18 stycznia 1945 roku, tj. do dnia wkroczenia do Krakowa Armii Radzieckiej, ukrywał się wraz z kolegami w pałacu metropolity krakowskiego, kardynała Stefana Sapiehy. 1 listopada 1946 roku Karol Wojtyła otrzymał święcenia kapłańskie. Później przez dwa lata kontynuował studia filozoficzne w Rzymie. Przebywał również we Francji, Belgii i Holandii, prowadząc pracę duszpasterską wśród Polonii. Utrzymywał przy tym żywe kontakty z ruchem Jeunesse Ouvriere Chretienne (Robotnicza Młodzież Chrześcijańska). Po powrocie do kraju w 1948 roku, został wikariuszem w parafii Niegowić w powiecie bocheńskim, a w 1949 roku - w parafii Św. Floriana w Krakowie. Przygotowywał równocześnie na Wydziale Teologicznym UJ pracę doktorską pt. "Problemy wiary w pismach św. Jana od Krzyża", którą obronił w 1948 roku. Następnie pełnił funkcję penitencjariusza w Bazylice Mariackiej w Krakowie. Pięć lat później zrobił habilitację na Wydziale Teologicznym UJ na podstawie rozprawy "O możliwości zbudowania etyki katolickiej w oparciu o system Maxa Schelera". Rozprawa ukazała się drukiem w 1959 roku. W latach 1945-51 napisał sztukę teatralną "Brat naszego Boga", zainspirowaną postacią malarza krakowskiego Adama Chmielowskiego, który wstąpił do zakonu jako brat Albert i, założywszy zgromadzenie Albertynów, poświęcił się opiece nad bezdomnymi. W 1953 roku Karol Wojtyła został wykładowcą teologii moralnej i etyki społecznej w krakowskim Seminarium Duchownym, a w następnym roku rozpoczął pracę na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jako kierownik Katedry i Zakładu Etyki. W 1956 r. został zastępcą profesora tej uczelni, a po roku otrzymał docenturę. W latach 1958-1978 był wykładowcą na KUL.

W lipcu 1958 roku papież Pius XII mianował go biskupem tytularnym - biskupem pomocniczym abpa archidiecezji krakowskiej, Eugeniusza Baziaka. Sakrę biskupią Karol Wojtyła otrzymał 28 września tegoż roku w bazylice na Wawelu. W wieku 38 lat został najmłodszym członkiem Episkopatu Polski. Po śmierci arcybiskupa Baziaka Kapituła Metropolitalna wybrała go w czerwcu 1962 r. na stanowisko wikariusza kapitulnego archidiecezji krakowskiej. Rok później, w grudniu 1963, został mianowany przez papieża Pawła VI arcybiskupem metropolitą krakowskim, zaś w czerwcu 1967 otrzymał kapelusz kardynalski. Od 1969 roku w Episkopacie Polski pełnił przez wiele lat m.in. funkcje wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu i przewodniczącego Komisji Rady Naukowej Episkopatu. Równocześnie był członkiem watykańskich Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, ds. Duchowieństwa i ds. Kultu Bożego. Jesienią 1969 roku odbył półtoramiesięczną podróż po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, odwiedzając mieszkających tam rodaków. Spotkał się też z członkami hierarchii kościelnej obu krajów. W 1961 roku ukazała się, wydana przez wydawnictwo "Znak", praca z zakresu etyki zatytułowana "Miłość i odpowiedzialność", a w 1968 roku Polskie Towarzystwo Teologiczne w Krakowie wydało książkę Wojtyły "Osoba i czyn". Wydanie angielskie, poprawione i rozszerzone, ukazało się w 1969 r. w serii "Analecta Husserliana". W 1973 roku uczestniczył w Kongresie Eucharystycznym w Melbourne, odwiedził także polskich misjonarzy na Nowej Gwinei i polskie skupiska w Australii, Nowej Zelandii i Tasmanii. Trzy lata później wziął udział w Kongresie Eucharystycznym w Filadelfii. Był członkiem Stałej Rady Sekretariatu Światowego Synodu Biskupów jako przedstawiciel Europy. We wrześniu 1978 r. wchodził w skład delegacji Episkopatu Polski rewizytującej Episkopat RFN. Karol Wojtyła brał aktywny udział w pracach II Soboru Watykańskiego, uczestnicząc we wszystkich czterech sesjach, m.in. jako członek komisji opracowującej i ostatecznie redagującej tzw. schemat XIII, czyli tekst konstytucji "O obecności Kościoła w świecie współczesnym". Uczestniczył też w redagowaniu konstytucji "O Kościele", deklaracji "O wolności religijnej" oraz dekretu "O apostolstwie świeckim". Z nominacji papieża Pawła VI został członkiem Komisji Soborowej dla Apostolstwa Świeckiego. Na nadzwyczajnym zgromadzeniu Synodu Biskupów w październiku 1969 r. przedstawił projekt dokumentu "II Nadzwyczajny Synod Biskupów o sobie", określanego powszechnie jako dokument Wojtyły. W marcu 1976 roku, zaproszony specjalnie przez papieża, prowadził w Watykanie doroczne rekolekcje. Teksty watykańskich nauk rekolekcyjnych wygłoszonych przez Wojtyłę, zatytułowanych "Znak, któremu sprzeciwiać się będą", zostały w całości opublikowane najpierw w Polsce, a później w formie książkowej we Włoszech.

16 października 1978 roku 111-osobowe konklawe wybrało arcybiskupa i metropolitę Krakowa, 58-letniego kardynała Karola Wojtyłę na papieża - 264. z kolei zwierzchnika Kościoła katolickiego. Przybrał imię Jan Paweł II, na znak symbolicznej kontynuacji przerwanego nagłą śmiercią 33-dniowego pontyfikatu swego poprzednika, Jana Pawła I. Wybór krakowskiego metropolity na papieża był zaskoczeniem dla całego świata, gdyż po raz pierwszy od 455 lat na Stolicy Apostolskiej zasiadł biskup nie-Włoch. Zaskoczenie było tym większe, że nowy papież pochodził ze słowiańskiego kraju, który w tamtym czasie należał do bloku sowieckiego.

Niespełna trzy lata po wyborze na papieża - 13 maja 1981 roku - na placu św. Piotra w Rzymie, Jan Paweł II został ciężko ranny w zamachu na jego życie. Tło tego zamachu do dziś nie jest do końca wyjaśnione. Podczas swej ponad 26-letniej posługi Jan Paweł II ogłosił 14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji apostolskich, 43 listy apostolskie, zwołał 9 konsystorzy, mianował ok. 240 kardynałów (w tym 5 Polaków) i 2 500 biskupów; wyświęcił ponad 2 tysięcy księży, kanonizował 478 świętych (w tym 10 Polaków), beatyfikował 1318 błogosławionych (w tym 154 Polaków), przewodniczył 5 posiedzeniom plenarnym kolegium kardynalskiego, 6 zgromadzeniom generalnym zwyczajnym synodu biskupów, jednemu zgromadzeniu nadzwyczajnemu synodu biskupów, siedmiu zgromadzeniom specjalnym synodu biskupów; przyjął ok. 1400 osobistości politycznych oraz wygłosił ok. 4 tysięcy przemówień. Podczas 104 podróży zagranicznych Jan Paweł II spotykał się z setkami tysięcy wiernych, przedstawicielami innych chrześcijańskich kościołów, wyznawcami religii niechrześcijańskich, ludźmi chorymi i niepełnosprawnymi oraz młodzieżą. Zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II, szczególny nacisk kładł na dobre stosunki Kościoła katolickiego ze "starszymi braćmi w wierze", tj. z Żydami. W porównaniu z poprzednimi pontyfikatami, w ciągu ostatnich kilkunastu lat Stolica Apostolska zdołała dokonać znacznego postępu na drodze zbliżenia do judaizmu i islamu. Często Jan Paweł II podejmował się mediacji i wzywał do zaniechania przemocy w różnych wielkich konfliktach, takich jak wojny w Zatoce Perskiej, Libanie i Bośni. Był przeciw stosowaniu jako środków nacisku blokad ekonomicznych, ponieważ uważał je za represje godzące głównie w niewinną ludność.

Rada Gminy Zakliczyn, na wniosek wójta Gminy Zakliczyn Stanisława Chrobaka, podjęła uchwałę w sprawie nadania Honorowego Obywatelstwa papieżowi Janowi Pawłowi II w dniu 28 sierpnia 1997 roku. Ryngraf Honorowego Obywatelstwa Gminy Zakliczyn odebrał Jan Paweł II z rąk wójta Gminy Zakliczyn Kazimierza Kormana, w Watykanie podczas audiencji małopolskich samorządowców w Sali Klementyńskiej 1 lipca 2000 roku.

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku. 1 maja 2011 roku został beatyfikowany przez Benedykta XVI, a 27 maja 2014 kanonizowany przez papieża Franciszka. Kongregacja Do Spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ogłosiła, że dniem wspomnienia liturgicznego św. Jana Pawła II będzie 22 października – data inauguracji pontyfikatu w 1978.

Na dziedzińcu kościoła p.w. św. Idziego opata w Zakliczynie znajduje się pomnik Jana Pawła II ufundowany przez mieszkańców.  W kościele p.w. św. Idziego opata znajdują się relikwie św. Jana Pawła II, które przekazał proboszczowi ks. Pawłowi Mikulskiemu w obecności burmistrza Dawida Chrobaka kardynał Stanisław Dziwisz 18 lutego 2017 roku.  Jan Paweł II nigdy wprawdzie nie postawił stopy na Ziemi Zakliczyńskiej, ale pobłogosławił ją podczas podróży ze Starego Sącza do Krakowa 16 czerwca 1999 roku, dokonując przelotu nad Jamną. Ten fakt został opisany w jednym z listów Ojca Świętego do ojca Jana Góry: “Przelatując oglądaliśmy Jamną. Pięknie tam jest. Pobłogosławiłem to Twoje ukochane miejsce”. Z inicjatywy innego Honorowego Obywatela Gminy Zakliczyn, dominikanina dra Jana Góry oraz przy wsparciu ówczesnego wójta gminy Zakliczyn Stanisława Chrobaka i Rady Gminy w Zakliczynie powstał w 1992 roku na terenie Jamnej Dom św. Jacka, będący Ośrodkiem Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów. Jan Paweł II błogosławił i wspierał tę inicjatywę. W Domu św. Jacka zgromadzone są liczne pamiątki i dary osobiście przekazane przez polskiego Papieża ojcu Janowi Górze oraz relikwie – przekazane po śmierci Ojca Świętego – przez Ks. Kardynała Stanisława Dziwisza. Relikwie umieszczone są w odlewie dłoni Papieża i znajdują się w Kościele w Jamnej. Życzliwość Jana Pawła II do Ziemi zakliczyńskiej przejawiała się również w tym, że osobiście koronował wizerunek Matki Bożej Jamneńskiej 3 czerwca 1998 roku w Rzymie.

Kongregacja ds. kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów na mocy uprawnień udzielonych jej przez Papieża Franciszka zatwierdziła świętego Jana Pawła II, jako Patrona miasta Zakliczyn w 2017 roku w 460 rocznicę lokacji miasta. Uroczystość z udziałem biskupa ordynariusza tarnowskiego ks. Andrzeja Jeża odbyła się 15 czerwca w Boże Ciało. Tego dnia nastąpiło odsłonięcie okolicznościowej tablicy upamiętniającej wydarzenia nadania patronatu św. Jana Pawła II w 460. rocznicę lokacji miasta na budynku zakliczyńskiego Ratusza, na ścianie przy głównym wejściu do Ratusza.

Uchwałą NR XII/96/2019 Rady Miejskiej w Zakliczynie z dnia 6 sierpnia 2019 roku w sprawie nadania imienia Szkole Podstawowej w Filipowicach, placówce tej nadano imię Świętego Jana Pawła II. Uroczystości odbyły się w 130 – lecie działalności Szkoły w dniu 16 października 2019 roku w 41. rocznicę wyboru kardynała Karola Wojtyły na papieża.